Het is waarschijnlijk dat de monniksgier (Aegypius monachus) aan het begin van de 20e eeuw stopte met broeden in Frankrijk. Door het gebrek aan gedocumenteerde waarnemingen blijft zowel de omvang van de populatie in die tijd als de exacte redenen voor zijn verdwijning een mysterie. Het eerste nationale actieplan werd in 2003 opgesteld onder auspiciën van het Ministerie van Milieu. Dit actieplan, dat de periode 2004-2008 besloeg, werd verlengd en zou in maart 2011 worden vervangen door een tweede plan.
Momenteel zijn er in Frankrijk drie aparte populaties van de monniksgier, die allemaal voortkomen uit herintroductieprogramma’s. Het eerste project gericht op de herintroductie van de soort in Frankrijk werd in 1988 ontwikkeld door de Vultures Conservation Foundation (VCF). Voor dit project werd de regio Grands Causses gekozen, waar de laatste monniksgieren in Frankrijk in het begin van de 20e eeuw waren waargenomen. In dit kader werden tussen 1992 en 2004 in totaal 53 monniksgieren vrijgelaten.
Daarna volgden twee nieuwe herintroductieprojecten. In 2004 werden 31 monniksgieren uitgezet in de Baronnies (Drôme) en in 2005 nog eens 15 vogels in de Verdon. Beide projecten zijn nog steeds in uitvoering, aangezien op elke locatie een minimale populatie van 50 vrijlevende vogels noodzakelijk wordt geacht voor een stabiele vestiging.
Sinds de start van deze herintroductieprogramma’s zijn in totaal 99 vogels uitgezet, volgens twee verschillende methodes: het gebruik van kunstnesten enerzijds en adaptatievolières anderzijds. In elke kolonie hebben externe monniksgieren uit andere herintroductiekolonies in Frankrijk of uit Catalonië (Spanje) zich bij de vrijgelaten vogels gevoegd.
Vandaag de dag groeit de populatie in Grands Causses zelfstandig. Ongeveer 20 recent gevormde broedparen nestelen nu in kloven en beboste valleien, die typerend zijn voor hun leefgebied. Na een lange periode van afwezigheid heeft de soort zich geleidelijk hersteld in Frankrijk. Met 25 broedparen herbergt het land nu de op één na grootste populatie van Europa. Desondanks bestaan de populaties uit kleine, kwetsbare kolonies, waardoor verliezen de lange termijn overleving van de soort in Frankrijk nog steeds in gevaar kunnen brengen.
